Wieś położona przy drodze i linii kolejowej z Trzcianki do Krzyża Wlkp. i liczy ponad 970 mieszkańców.
Siedlisko wymieniane było w dokumentach już ponad trzysta lat temu. W 1667 roku dla osadników zbudowany został kościół ewangelicki, ufundowany przez ród Czarnkowskich (świątynia niestety nie zachowała się). Natomiast w 1908 r. oddano do użytku protestanckim parafianom kościół z cegły i kamienia. Obiekt ten po 1945 r. przejęła parafia katolicka pod wezwaniem Serca Jezusowego. Świątynia – widoczna z daleka dzięki bardzo wysokiej iglicy, stoi na niedużym wzniesieniu, a za nią znajduje się stary, nieużywany już cmentarz.
Siedlisko na początku XX wieku było dużą wsią, rozwijającą się prężnie dzięki przebiegającej w jej pobliżu od 1851 r. ważnej linii kolejowej. Znajdowały się tu m.in.: rzeźnia, piekarnia i sklep żelazny. Z tamtych lat zachował się budynek stacji, perony i rampa.
Miejscowość do chwili obecnej pozostała centrum usługowym dla okolicznych wsi i mniejszych osad. Są w niej trzy sklepy, poczta, bar oraz obiekty oświatowe – szkoła podstawowa, gimnazjum, przedszkole i biblioteka, a ponadto ośrodek zdrowia i punkt apteczny oraz remiza miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej. Jest też boisko sportowe, należące od czasu zakończenia wojny, do miejscowego LZS „Korona”, którego twórcą i wieloletnim działaczem (aż do końca lat osiemdziesiątych) był nieżyjący już Antoni Dziaczyński.
W Siedlisku istniał do początku lat 90. zakład rolny PGR. Obecnie funkcjonuje tu kilka firm prywatnych, m.in. zakład obróbki aluminium „Zobal” oraz stolarnia. We wsi jest kilkudziesięciu gospodarzy, którzy na ziemiach III, IV, i V klasy prowadzą produkcję roślinną i zwierzęcą, głównie hodowlę bydła.