PL
EN
DE
Niekursko ma bogatą historię. Już w XIII wieku nieznany kronikarz, na polecenie równie nieznanego „pana z Człopy” (właściciela wsi), odnotował jego istnienie takim oto zdaniem „Nie maszcie więcej podymnych we wsi Niekursk, jak 26 prócz plebanji i dworu”.
Źródła wspominają również o wsi z 1629 roku, podając, że liczba domów nie zmieniła się, a ponadto przybyła szkoła, plebania, cegielnia i manufaktura wytwarzająca papier, a Niekursko zamieszkiwało wówczas około 200 osób. Dzisiejsze Niekursko jest prawie dwa razy większe – i liczy ok. 410 mieszkańców.
Wieś położona jest na rubieżach województwa wielkopolskiego, na terenie Puszczy Drawskiej, przy trasie Poznań – Kołobrzeg. Stąd jest kilka kilometrów do granicy z województwem zachodniopomorskim i Wałczem.
W Niekursku jest kilka obiektów godnych uwagi. W starym, bo ponad dwustuletnim parku, znajduje się XIX – wieczny pałacyk, który przed 1945 rokiem był rezydencją właściciela folwarku. Po wojnie mieściła się w nim Gromadzka Rada Narodowa i szkoła, a po niej ośrodek kolonijny i wczasowy „Borowik”, należący do poznańskiej PSS „Społem”. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych obiekt został sprzedany.
Niedaleko pałacyku znajduje się murowany budynek, w którym mieszczą się: oddział przedszkolny oraz biblioteka. Dzieci korzystają też z katolickiej świetlicy „Caritas”, która została otwarta w 2001 r.
Obecny kościół został zbudowany w 1838 r. Wcześniej była w tym miejscu świątynia pw. Bartłomieja Apostoła, która należała do parafii w Człopie. Był tu także drugi – ewangelicki kościół, lecz po 1945 roku został rozebrany.
Mieszkańcy Niekurska są zintegrowaną społecznością. Dużą rolę w ich życiu odgrywa Ochotnicza Straż Pożarna, która posiada odnowioną i rozbudowaną w 2007 r. remizę.
